بسم رب الحسین
همه آدمها برای انتخاب کاری که انجام می‌دهند قانونی جهانی دارند و اون اینه که:
« کاری را انجام می‌دهم که سودی داشته باشد».
حال اگر برای انجام دو کاری که در هر دو نفع و بهره هست مردد شوند،
برای انتخاب، باز قانونی بین همه انسان‌ها وجود دارد که:
«اولویت با کاری است که نفع بیشتری داشته باشد»
عزاداری هر ساله ما برای امام حسین نیز از این امر جدا نیست.
آیا پس از این همه سال، تا به‌حال به این سؤال اندیشیدیم که
در بزرگداشت حضرت امام حسین چه‌قدر نفع مادی و معنوی وجود داره؟
پاسخ به این سؤال دست‌کم دو فایده داره:
اول این‌که می‌فهمیم تا الان چقدر از این مجالس بهره برده‌ایم و چه اندازه می‌توان بیشتر استفاده نمود.
دوم این‌که در هنگام تزاحم اقامه عزای حسین علیه السلام با کار سودآور دیگری، دچار تردید و دودلی نمی‌شیم.
قانون بهره برداری از مجلس امام حسین اینه:
 « معرفت بیشتر، منفعت بیشتر»
و این قانون را خود امام حسین فرموده :
عرب بادیه نشینی نزد امام حسین علیه السلام آمد و عرض کرد
یا ابن رسول اللَّه، دیه کامل انسانی برگردنم هست و توان پرداختش را ندارم،
پس  با خود گفتم که از کریمترین مردمان درخواست کمک خواهم نمود
و کریم‏تر از اهل بیت رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله ندیدم.
حضرت امام حسین فرمود: اى برادر عرب! از تو سه سوال میپرسم
 پس اگر یکی را جواب دادى یک سوم از آنچه ضامنى را خواهم داد
و اگر دو سوال راجواب دهى دو سوم آن را خواهم داد
و اگر همه را جواب دهى، من هم همه بدهکاری تو را میدهم.
بادیه نشین عرض کرد یا ابن رسول اللَّه! آیا  چون تویی از مثل من میپرسد
و حال آنکه تو از اهل بیت علم و شرفى .
امام حسین علیه السّلام  فرمود بلى،
شنیدم از جد خود رسول اللَّه (ص) که نیکى به اندازه معرفت خواهد بود.
(المعروف بقدر المعرفة)

جامع الأخبار ص 137